.

મારા માથેથી ન ખેસવો આકાશ પરબારા હે માધવ

ગોકુળ મૂકીને ન જાઓ કરી શ્વાસ નોધારા હે માધવ.

 .

નજરુંને સીમાડે ત્રોફેલી યમુના ભીંજવે લહેરાતો પાલવ,

ગોધુલિ પાર ઊડે ઓધાજીનો રથ બાલાપણાનો લઈ વૈભવ,

ફરકંતી આંખ કરે દૂરના પ્રવાસ વરતારા હે માધવ,

  ગોકુળ મૂકીને ન જાઓ કરી શ્વાસ નોધારા હે માધવ.

 .

બંસીના સૂર સાવ સૂનમૂન ને મોરલાના ટહુકા અરવ,

રોમરોમે ભણકારા ગુંજે કે ખાલીપાના થાક હવે ભવોભવ,

જીવનની ફૂંક સમા સોગંદ મને ઉદાસ કરનારા હે માધવ,

ગોકુળ મૂકીને ન જાઓ કરી શ્વાસ નોધારા હે માધવ.

 .

રાસની રમઝટમાં એવા ચકરાવે ચડે પ્રીતમના પગરવ,

કુંજગલીમાં અંધારે ભૂલા પડે કેવા ગીતોના કલરવ,

અમાસ જેવા ગ્રહણમાં રાધાને ઉજાસ ધરનારા હે માધવ,

ગોકુળ મૂકીને ન જાઓ કરી શ્વાસ નોધારા હે માધવ.

 .

( અવિનાશ પારેખ )