.

ધૂપ… ધૂમ્ર.. ધ્વનિએ… બળી રહ્યું લૂ-નું નગર;

સ્વપ્નવત થઈ ગયું એ ધૂળનું જૂનું નગર.

 .

આ ઉત્તુંગ પથ્થરી હુજુમમાં ક્યાં શોધવું;

ભાવથી ભર્યું ભર્યું કુમાશથી કૂણું નગર ?

 .

એક વ્યક્તિનો અભાવ વિસ્તર્યો છે ચોતરફ;

આ અસહ્ય ભીડમાંય એકલું, સૂનું નગર !

 .

ક્યાંક કોઈ અધબળ્યું બીડીનું ઠૂંઠૂં ફેંકતું;

ભડભડી ઊઠે તરત કપાસનું, રૂનું નગર !

 .

આંખમાં નહોર તીણા મૌનથી ઊઠે ડણક;

છદ્મ રંગરૂપમય કળા ધરે ઝૂ-નું નગર.

 .

પી શકે ન પ્યાસ કે ગળી શકે ન ભૂખ જે;

ઝાંઝવે વરાળતું કંઈ કાંટ્યનું તીણું નગર.

 .

ક્યાં મળે છે ઠામ ઠેકાણું હયાતીના સગડ;

આમ તો હરેક શખ્સમાં વસે ‘હું’-નું નગર !

 .

( કિસન સોસા )