…ત્યારની વાત – લલિત ત્રિવેદી

.

( એક હુસ્નેખયાલ )

 .

પ્હેલવ્હેલું એક પંખીડું ઊડેલું ત્યારની આ વાત છે…

આભલું આખુંય રોમાંચિત થયેલું ત્યારની આ વાત છે…

 .

સૃષ્ટ પર પ્હેલી વખત એક જ થવા મળતાં’તાં ફૂલો ને પવન

પાંખડી પર કિરણનું પગલું પડેલું ત્યારની આ વાત છે…

 .

પાણીને ખળખળ મળી…કવિતા મળી મરમરની હરએક વૃક્ષને

પ્હેલવ્હેલું ગીત જંગલમાં વહેલું ત્યારની આ વાત છે…

 .

ગીત સૂણી કોઈ બોલ્યું મ્હેક છે ને કોઈ બોલ્યું ગ્હેક છે

ઋતુઓએ માટીનું ભાષાંતર કરેલું ત્યારની આ વાત છે…

 .

શું પછી ટશરો સખીની આંખમાં ફૂટી અને ટહુકા થયા !

એક જણ પલળ્યો અને ઝરણું ફૂટેલું ત્યારની આ વાત છે…

 .

ફૂલ…પંખી…પ્રેમીઓ… એકાંતમાં ઘરથી અલગ મળતાં હતાં

તે સ્થળે “ઉદ્યાન” નામે પાંગરેલું ત્યારની આ વાત છે…

 .

તે સમે વરસાદમાં આવી કસક ને મોરને રંગો ફૂટ્યા

મેં તને જોઈ ને અજવાળું થયેલું ત્યારની આ વાત છે…

 .

તું પછી આઘો જઈ કોઈ સ્થળે રહેવા ગયો તે યાદ કર

આપણું એક જ હતું તે ઘર પડેલું ત્યારની આ વાત છે…

 .

( લલિત ત્રિવેદી )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.