૧.

સવારનો સમય

*

સવારનો સમય

બારીમાંથી કૂદતોક આવી ચડ્યો

લખવા ધારેલી કવિતાના

કોરા કાગળ પર

અને લખ્યા વગર જ

લખાઈ ગઈ, કવિતા.

*

એ રાતના અંધારની પૂંઠે પડ્યો હોય એમ

બિલાડીની પીઠ પર બેસી

પાછળ પાછળ ઘરમાં ઘૂસ્યો

ઉદાસ દર્પણ

અચાનક ખીલી ઊઠ્યું.

*

કામવાળીના પગલે પગલે

એ ફરી વળ્યો બધે

બેઠકરૂમમાંથી બેડરૂમ સુધી

અને સાફસૂફી કરતો

એયને બેઠો હીંચકે…

 .

૨.

બપોરનો સમય

*

રઘવાટથી હાંફતો

વાળુ કરી ઘડીક શાંત થતો

જાણે રણસંગ્રામ વચ્ચે ઝોકે ચડ્યો.

ક્યાંક સંભળાતી મોબાઈલની રિંગ,

ક્યાંક સંભળાતા કબૂતરના ઘુઉ… ઘુ… ઘુ… વચ્ચે

એ ઘડીક થાક ખાતો બેઠો

જાણે સમય, સમયની ખુરશીમાં.

*

પ્રત્યેક પગલાંને આખો વખત

રહેમ નજરે જોયા કરે.

બારી બહાર ઊડતી સમડી જોતો

ઘડીક વિચારે ચડ્યો-

આભ ઊંડે સમડી તોય

જીવ ગૂંચવાયેલો રહે નીચે પડતા

પોતાના પડછાયામાં.

એ સાવ સ્તબ્ધ બની

જોઈ રહ્યો આ ખેલ.

*

ઘડીક પોરો ખાઈ એ

પાછા કામે ફરતા મજૂરની જેમ

ક્યારેક પરસેવે નીતરતો

ક્યારેક ઠંડો પવન ખાતો

દીવાલ પરના ઊડતા કેલેન્ડરના

દિવસો જોતો

ચા પીવા તલપાપડ થઈ ગયો.

 

૩.

સાંજનો સમય

.

સાંજના સમયને

બા, રાહ જોતી એક સમયે

એ ભુલાતું નથી.

સાંજનો સમય પહેલાં

ગમે એટલો વહેલો આવતો

બાને મન મોડો પડતો.

હવે એ ગમે એટલો મોડો પડે છે,

કદી મોડો થતો નથી

*

હવે સાંજનો સમય

કોઈની રાહ જોતો નથી

એ ઓગળી જાય છે સૂર્યાસ્તમાં

અથવા ક્ષિતિજ સોંસરવા ઊડતા

પંખીની પાંખે ચાલ્યો જાય છે

અગોચરમાં.

.

૪.

રાતનો સમય

 .

પહેલાં મૌન, ડાહ્યો ડમરો

પછી ઉકેલે રંગબેરંગી તાકા

વિસ્મયની એકાદ પળને જીવતી રાખવા

આખા દિવસના પટમાં કશુંક ફંફોસ્યા કરે છે.

*

ઘણી વાર એને લાગે

એ તાપણાની પાસે ટોળે વળી,

કંઈ સદીઓથી

સવારના સમયની

રાહ જોતો

બેઠો છે.

 .

( રાજેન્દ્ર પટેલ )