હે કવિ,

ઉઘાડ તારા હૃદયની બંધ બારીઓ

વિસ્તરવા દે આકાશની અસ્મિતાને

અણુ અણુમાં

પ્રગટવા દે

શત શત સૂર્યફૂલ

પ્રણયના

ગીતને ઝૂમવા દે

તારા હોઠથી લઈને પગની થિરકન સુધી

કે

આજે છે નવો ઉઘાડ

અવકાશમાં

વસંતના આગમનને

વહાવી લઈ જવા દે

સંચિત વેદનાના સૂકા પર્ણો

જો,

આનંદના સહસ્ત્રદલ

તારી પ્રતિક્ષામાં

ગૂંજી રહ્યા છે

શંખનાદ નવા યુગનો !

 .

( માલા કાપડિયા )