મટુકી માયાની તમે ફોડી, મીરાંબાઈ;

માખણ ખાધું રે કૃષ્ણ નામનું.

 .

સાંજ પડે પોટલી લીધી, મંજીરાં ને

સાંઢણીને એડીએ ઉપાડી,

મૂક્યો મેવાડ એની સાહ્યબીની સાથે

ને છોડ્યા એ લોકને અનાડી;

કામળી તે કૃષ્ણની ઓઢી, મીરાંબાઈ.

.

કાયાની કોટડીમાં પૂર્યો કાનુડો ને

જાગતી બેઠી છે પોતે બારણે,

ચાવીનો ઘા કર્યો છે સતસંગને દરિયે

કે હાથે ન આવે કોઈ કારણે:

તનનો તરાપો દીધો છોડી, મીરાંબાઈ.

 .

( મહેશ શાહ )