મારામાં ઊગ્યું ઘાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે,
મારામાં દૂઝ્યા ચાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.
.
તારી સભામાં કેટલા મિત્રો હતા હાજર છતાં,
મુજને ગણ્યો તેં ખાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.
.
આંખો કરીને બંધ જ્યાં યાત્રી થયો હું ભીતરી,
ખૂલતો ગયો અજવાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.
.
એ ગામને છોડી ગયે વરસો થયાં છે તે છતાં,
ચરણોને એની પ્યાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.
.
ગોવાળ, ગોપી, રાધિકે ને શ્યામસુંદર આજ પણ,
મારામાં રમતાં રાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.
.
( દત્તાત્રય ભટ્ટ )
વાહ! અતિ સુંદર ગીત.
વાહ! અતિ સુંદર ગીત.
ત્રીજો શે’ર વધુ ભાવ્યો.. મજાની ગઝલ…!!
ત્રીજો શે’ર વધુ ભાવ્યો.. મજાની ગઝલ…!!