સ્ત્રી – એષા દાદાવાળા

Author heenaparekh

રોજ સવારે સાડીની સાથે લપેટાય છે

મારા શરીર ફરતે એક આગ

ધીમી આંચે ઉકળવા મૂકેલા દૂધની જેમ

મારામાં પણ આવે છે ઉભરો

ધીમી આંચે સળગતી હું, ઉભરાઈ જવાની અણી પર હોઉં

ત્યાં જ બર્નર ઓફ થઈ જાય

અને તપેલીમાં શમી જતા દૂધની જેમ જ મારામાં પણ શમી જાય એક ઉભરો…!

રાત્રે સાડી બદલું ત્યારે શરીર પરથી કપડાં બદલાઈ જાય

પણ આગ તો એવીને એવી જ રહે, શરીર સાથે લપેટાયેલી…!

એ સ્પર્શે ત્યારે જાણે ગરમ તવી પર પાણી છંટાયું હોય એવો અવાજ અવે ‘છમ્મ્મ્મ્મ!!’

પછી વરાળ નીકળે આખા શરીરમાંથી !

શરીરમાંથી નીકળેલી વરાળ આંખોમાં ભેગી થાય

પાણી વરસે પણ ખરું

પણ પાણીના એ દસ-બાર ટીપાં પેલી આગને ઠારવામાં નિષ્ફળ નીવડે

અને હું

આગમાં બળી મરેલી ઈચ્છાઓનો અગ્નિ સંસ્કાર કર્યા વગર

પાણીના આ દસબાર ટીપાં વચ્ચે જ એને વહાવી દઈ

બીજા દિવસે ફરી પાછી એક નવી નક્કોર સાડી વીંટાડી લઉં છું

શરીર ફરતે લાગી ગયેલી પેલી જ આગની ઉપર…!!

( એષા દાદાવાળા )