-રેતના વસ્ત્રો નદી ધોતી હતી,
પણ કશું ઊજળું થયું ના એટલે
આંખ એની બેતમા રોતી હતી.
*
-એ સુરા માટેની કાળી દ્રાક્ષ છે,
પણ મેં એ ડોકમાં પહેરી લીધી
મેં કહ્યું કે શુદ્ધ એ રુદ્રાક્ષ છે.
*
કાળજું કઠણ કરીને, દિલ લઈને આવ તું,
હું અજાણ્યા દ્વીપ પર આવી ચડ્યો છું સ્વપ્નમાં
તો અલિફ-લૈલાની જૂની વારતા સંભળાવ તું.
*
-તલવાર-તીર કંઈ નથી,પણ દિલ ઘવાય છે,
કાંટાળો તાજ પહેરીને ઊભો છું પાદરે
પણ એમ ક્યાં આ ગામના રાજા થવાય છે ?
*
-ફાગણનો વાયરો છતાં ચોમેર ભેજ છે,
પગમાં ચુભે છતાંય ગમે છે એ બેહિસાબ
કાંટાની કેડી પર તો ગુલાબોની સેજ છે !
*
-બદલાઈ ગયો આખો જમાનો,વિચાર કર,
માણસને પૂજવાનો શિરસ્તો રહ્યો નથી
જો થૈ શકે તો પીર થવાનો વિચાર કર.
*
હું સમેટી ના શક્યો ખેલને,
તો તમે આખું જીવન સાથે રહ્યા
મેં ઉતારી’તી અમસ્તી હેલને.
*
-આ દિશા સંજોગની યાચક હશે,
જો નવો રસ્તો મળી આવ્યો મને
પંચતત્વો પણ ખરા વાચક હશે.
*
-લીંબોળી ચાવી ચાવી હું કડવો બની ગયો,
ખિજડાને મેં ઉતાવળે ગુલમ્હોર કહી દીધું
બસ તે ઘડીથી હું પછી અડવો બની ગયો.

( એસ. એસ. રાહી )