તું માગે મોજું એકાદું ને હું દઈ દઉં દરિયો આખો,
તું પૂછે કે પ્રેમ કેટલો ને હું કહી દઉં દરિયો આખો.
આંસુ ભીનાં, વાદળ ભીનાં, ઝાકળનાં ટીપાંયે ભીનાં,
શીકરની તું વાત કરે ને ત્યાં જ ધરી દઉં દરિયો આખો.
સ્પર્શ સહજ ને તો પણ ભાસે દૂર દૂર તું સામે પારે,
તને પામવા થાતું ક્ષણમાં પાર કરી લઉં દરિયો આખો.
તારા આલિંગન કાજે આ મોજાં જો ધસમસતાં આવે,
ત્યારે થાતું મનમાં ઊંડે હું જ બની જઉં દરિયો આખો.
તારો ચહેરો સૂર્યકિરણમાં શંખછીપમાં ફેનિલ જળમાં,
સહેજ યાદ જો તને કરું ને તોય સ્મરી લઉં દરિયો આખો.
( મનોજ્ઞા દેસાઈ )