બે રચના-અનિલ દેવપુરકર
૧.
પારદર્શકતા પણ
અભેદ્ય દીવાલ લાગવા માંડે
એવા તદ્રુપ ઐક્યની અભિપ્સા
જો પરમ ગતિ હોય તો,
એ દિશાની અંતિમે
-તારા દ્વારે આવીને ઊભા રહેવાની
આકરી જહેમત મેં લીધી છે.
હવે,
એ અભેદ્ય દીવાલને ખેરવી નાખવાની
તણખલું ઉપાડવા જેવી
હળવી જહેમત તો
તું લે…!!
૨.
ભલે દૂર દૂરની
પરંતુ,
સામસામી બારીમાં ઊભા રહી
કોઈ જોઈ ન જાય એવી તકેદારી સાથે
આંગળીઓનાં ઈશારે
બહેરા-મૂંગાની ભાષામાં
વાત કરતાં ત્યારે
સહજ રીતે સમજાઈ જતી વાતો
લાંબા ગાળા પછી
આજે
એકબીજાના મોઢામોઢ
અડોઅડ ઊભા રહી ઘાંટા પાડીને બોલવા છતાં
કેમ નહીં સમજાતી હોય ?!
( અનિલ દેવપુરકર )