બે રચના-અનિલ દેવપુરકર

૧.
પારદર્શકતા પણ
અભેદ્ય દીવાલ લાગવા માંડે
એવા તદ્રુપ ઐક્યની અભિપ્સા
જો પરમ ગતિ હોય તો,
એ દિશાની અંતિમે
-તારા દ્વારે આવીને ઊભા રહેવાની
આકરી જહેમત મેં લીધી છે.
હવે,
એ અભેદ્ય દીવાલને ખેરવી નાખવાની
તણખલું ઉપાડવા જેવી
હળવી જહેમત તો
તું લે…!!

૨.
ભલે દૂર દૂરની
પરંતુ,
સામસામી બારીમાં ઊભા રહી
કોઈ જોઈ ન જાય એવી તકેદારી સાથે
આંગળીઓનાં ઈશારે
બહેરા-મૂંગાની ભાષામાં
વાત કરતાં ત્યારે
સહજ રીતે સમજાઈ જતી વાતો
લાંબા ગાળા પછી
આજે
એકબીજાના મોઢામોઢ
અડોઅડ ઊભા રહી ઘાંટા પાડીને બોલવા છતાં
કેમ નહીં સમજાતી હોય ?!

( અનિલ દેવપુરકર )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.