સત કહો કે ભ્રમણા
આંખ મીચું ત્યાં અજવાળાનાં ફૂલ ખીલે કંઈ નમણાં !
સત કહો કે ભ્રમણા
તિમિર ભરેલી તલાવડી ને ફરતે નહીં કોઈ પાળ,
તળિયે તેજના ફણગા ફૂટે મૂળની મળે ન ભાળ,
રાત બની કંઈ રમણા,
સત કહો કે ભ્રમણા.
તેજ-તિમિરની રંગછટાનાં દ્રશ્યો કૈં ચીતરાતાં,
ખુલ્લી આંખે ખોવાયેલાં પંખી ફરતાં પાછાં,
ટહુકા કરશે હમણાં,
સત કહો કે ભ્રમણા.
( વિમલ અગ્રાવત )