આંખ મીંચીએ તો અંધારું થાય,
એથી સૂરજ કંઈ આથમી ન જાય !

મનમાં તો એમ હોય આપણું ઉગાડેલું અંધારું આપણને ઢાંકશે,
બાકસને હાથવગું રાખશું ને ખપ પડ્યે ચપટીભર અજવાળું આપશે,
આમ જીવતર કંઈ ઝળહળતું થાય ?
આંખ મીંચીએ તો અંધારું થાય.

બીજાની ઝળહળથી પોતાના પડછાયા કેમ કરી બાળવા ?
બારી ને બારણાં તો બંધ કરી દઈએ પણ ચાંદરણાં કેમ કરી વાળવાં ?
કદી અંધારું ઓલવી શકાય ?
આંખ મીંચીએ તો અંધારું થાય.

( વિમલ અગ્રાવત )