ઊઘડે છે મોડી રાતના આંખો બે પીર જેમ,

મારામાં કોણ હોય છે બીજું શરીર જેમ.

.

સાંજે મળીને થાઉં છું હુંયે ભર્યોભર્યો,

તુંય હસે છે ફૂલમાં વ્હેતા સમીર જેમ.

.

આવીશ ત્યારે સાંજના ઢગલો થઈ જઈશ,

નીકળું છું ઘરની બહાર હું છૂટેલા તીર જેમ.

.

ભાગી રહેલા લોકને ફુરસદ નથી જુએ,

સૂરજ સવારે શહેરમાં ફરશે ફકીર જેમ.

.

ગ્રંથો ભરાય એટલાં સ્વપ્નાં ઘડ્યાં અમે,

ખાલી છે બેઉ હાથ ને જીવ્યા અમીર જેમ.

.

( કૈલાસ પંડિત )