એક આવરણ
અંદર અંદર લાગ્યા કરતું
આજે હું જે પહેરું છું એ ગયા જનમનું પહેરણ !
.
એક સમસ્યા
જેને માટે જીવન જીવીએ
એને પળભરમાં ત્યાગી દેવાની પ્રગટે ઈચ્છા !
.
એક સમાધિ
ડૂબકી મારે અંતરિયાળે
ઉજ્જડ મારી આંખો જુએ લીલીછમ વનરાજી !
.
એક ઉદાસી
ફણગાવેલું મૌન ધરીને
દરિયાનાં મોજાંઓ શોધે ફેરા લખચોરાસી !
.
એક રમકડું
શો-કેસમાંથી નીકળી આવે
મને વીનવે રમવા ને હું ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડું !
.
એક સવારે
આથમતો ચાંદો અવઢવમાં
મને બચાવો, મને બચાવો એવું કંઈ પોકારે !
.
એક ઘસરકો
લોહી સામટું હાંફળફાંફળ
ત્વચા ઉપર આ છાનોમાનો કોણે મૂક્યો છરકો ?
.
એક આવરણ
– વિસ્તરતું રણ…
.
( હિતેન આનંદપરા )
ના ગયા જનમ નું પહેરણ છે હવે, ના ફણગાવેલું મૌન, ના તૂટેલું રમકડું, ના અવઢવ માં ડૂબતો ચંદ, હવે બસ કઈ છે તો એ ‘તું’ અને ‘હું’ – આપણે.
ના ગયા જનમ નું પહેરણ છે હવે, ના ફણગાવેલું મૌન, ના તૂટેલું રમકડું, ના અવઢવ માં ડૂબતો ચંદ, હવે બસ કઈ છે તો એ ‘તું’ અને ‘હું’ – આપણે.
એક કલમ
અંતરને અડકી બાંધે
તોરણ પાંપણની પાળે
સ્તબ્ધ..અશબ્દ..
હિનાબેન,ખુબ સરસ રચના લઇ આવ્યા આજે.મઝા આવી ગઇ.
એક કલમ
અંતરને અડકી બાંધે
તોરણ પાંપણની પાળે
સ્તબ્ધ..અશબ્દ..
હિનાબેન,ખુબ સરસ રચના લઇ આવ્યા આજે.મઝા આવી ગઇ.