વ્હેલી સવારે સાદ સાંભળું

પછી જ આંખ આ ખૂલે

મારું મન હવામાં ઝૂલે

 .

ગઈ રાતનાં સપનાંઓ તો

એક પલકમાં ભૂલે !

મારું મન ઝલકમાં ઝૂલે

 ,

હૃદય એક નાની અમથી છાબ

એમાં સુગંધઝૂર્યાં ફૂલ

તારા બાગનાં વૃક્ષો :

એમાં મન મારું મશગૂલ

તારો એક અણસાર :

ને મારું મન તો બધું કબૂલે

 ,

પૂર્વજનમની કઈ લીલા છે ?

કાયા-માયાના કયા કબીલા ?

પતંગિયાને ચૂંથવાના

કોઈ નહીં પાડશો ચીલા –

સાવ કુંવારી લાગણીઓને

નહીં રગદોળો ધૂળે.

 ,

( મિતુલ મહેતા )