આપણે – જયન્ત પાઠક Oct9 સૂરજને જોવાની તાલાવેલીમાં આખી રાત જાગીએ ને પછી સૂરજ વગરનું સવાર પડે ! આખી રાત આકાશના મધપૂડાને નિચોવ્યા કરીએ મધમાખોના ડંખ સહીએ ને પછી સવારમાં કાણો પડિયો ચાટવા મળે ! પંખીને પામવા પહેરેલું વસ્ત્ર નાખીએ ને ભાયગ આગળ ભોંઠા પડીએ ! જિંદગીને ખભે બેસાડીને જાળવી જાળવી ચાલીએ ને ચાલી ચાલી આવીએ આખરે તો એક નાજુક ટેકે ટેકવાઈ રહેલી મરણની ભેંકાર ભેખડ ઉપર ! આપણી ધારણાઓની ધાર વારે વારે વાગ્યા કરે ને આપણે લોહીલુહાણ…લોહીલુહાણ… ( જયન્ત પાઠક )
સરસ રજૂઆત – સુંદર રચના !