આજે ખૂણા યાદ આવ્યા,

કેસરી, લીલાં, ભૂરાં કિરણો વચ્ચે રચાતા

દેખા, અણદેખા કરી આગળ વધતા,

સ્મૃતિપટ પર વિહરતા

કાળમીંઢ પથ્થર જેવા

 .

એ તરફ પહોંચી જોઉં તો-

ખૂણા મૃગજળ થયા

દ્રષ્ટિ એની લગોલગ છતાં દૂર

 .

આજે તો આંખથી જ સ્પર્શ કરું-

ભય હંમેશાં રોકે

ખબર નહીં ખૂણા શું દેખાડે ?

સ્મૃતિ વીખરાઈ જશે તો ?

વીણવામાં જીવન વીતી જશે તો ?

 .

વધુ પાસે પહોંચી જોયું-

એક નથી

આવા અગણિત ચારે તરફ દટાઈને પડ્યા છે ખૂણા :

આ ખૂણા મારા ?

ક્યારે ભેગા કર્યા ?

એકેનો ભાર કેમ ના લાગ્યો ?

 .

આજે ખૂણા ખોલવા છે

હાથ લંબાવું તો ખૂલે

શક્ય છે એમાં વિવિધ રંગી આકાશી તેજ હશે

પતંગિયાં ને મધુરસ હશે

ઈચ્છાઓનાં મૂળ હશે

 .

આટલો અમથો ખૂણો ને આટલું મોટું વિશ્વ ?

નિરાકાર ?

એમાંનો કયો તારશે ?

શક્તિનો સંચાર કરશે ?

વિસ્તારશે ?

 .

( આકાશ નાયક )