મારામાં ઊગ્યું ઘાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે,

મારામાં દૂઝ્યા ચાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.

 .

તારી સભામાં કેટલા મિત્રો હતા હાજર છતાં,

મુજને ગણ્યો તેં ખાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.

 .

આંખો કરીને બંધ જ્યાં યાત્રી થયો હું ભીતરી,

ખૂલતો ગયો અજવાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.

 .

એ ગામને છોડી ગયે વરસો થયાં છે તે છતાં,

ચરણોને એની પ્યાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.

 .

ગોવાળ, ગોપી, રાધિકે ને શ્યામસુંદર આજ પણ,

મારામાં રમતાં રાસ આ રોમાંચ એનો મઘમઘે.

 .

( દત્તાત્રય ભટ્ટ ‌)