લઘુકાવ્યો – સુરેશ દલાલ

ફૂલના

આસન પર બેસીને

ઝાકળ

સૂર્યની પ્રાર્થના કરે છે.

* * *

મંદિરના ઘંટનાદમાંથી

સવારનું અજવાળું

ટપકવા લાગ્યું.

* * *

રાતની કાળી બિલાડી

સવારના પહોરમાં

સૂરજના અશ્વમાં

પલટાઈ ગઈ.

* * *

જંગલનું ઝાડ

ખુરશીની જેમ

બેઠાડું થઈ ગયું.

* * *

વૃદ્ધાવસ્થા આવે છે

પછી જ ખ્યાલ ફરકી જાય

કે જુવાની તો ગઈ.

* * *

રાતે મને તારા જ વિચાર આવે

અને ઊંઘ ન આવે તો

તું જ કહે મારે શું કરવું ?

* * *

મારી કને

આવવામાં તું આટલો વિલંબ કેમ કરે છે ?

મારી આંખ

તારા આવવાના રસ્તા પર છે

અને મારી નજર

ઘડિયાળના કાંટા પર.

* * *

હું તને ચાહું છું

એ વાત મેં તને

કહ્યા વિના કરી દીધી છે

પણ

તારા અભણ કાનને

કેમ કશું સંભળાતું નથી ?

* * *

તુલસી સહસ્ત્ર પાન

ને વચ્ચે લાલ ગુલાબ

જુઓ, મારા સાહ્યબા

વિષ્ણુનો રુઆબ.

* * *

નાની અમથી થાળી

એમાં દોર્યો સ્વસ્તિક

વચ્ચે ઘીની દીવી

આંખને અજવાળે પંપાળી.

* * *

( સુરેશ દલાલ )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.