લઘુકાવ્યો – સુરેશ દલાલ Oct17 ફૂલના આસન પર બેસીને ઝાકળ સૂર્યની પ્રાર્થના કરે છે. * * * મંદિરના ઘંટનાદમાંથી સવારનું અજવાળું ટપકવા લાગ્યું. * * * રાતની કાળી બિલાડી સવારના પહોરમાં સૂરજના અશ્વમાં પલટાઈ ગઈ. * * * જંગલનું ઝાડ ખુરશીની જેમ બેઠાડું થઈ ગયું. * * * વૃદ્ધાવસ્થા આવે છે પછી જ ખ્યાલ ફરકી જાય કે જુવાની તો ગઈ. * * * રાતે મને તારા જ વિચાર આવે અને ઊંઘ ન આવે તો તું જ કહે મારે શું કરવું ? * * * મારી કને આવવામાં તું આટલો વિલંબ કેમ કરે છે ? મારી આંખ તારા આવવાના રસ્તા પર છે અને મારી નજર ઘડિયાળના કાંટા પર. * * * હું તને ચાહું છું એ વાત મેં તને કહ્યા વિના કરી દીધી છે પણ તારા અભણ કાનને કેમ કશું સંભળાતું નથી ? * * * તુલસી સહસ્ત્ર પાન ને વચ્ચે લાલ ગુલાબ જુઓ, મારા સાહ્યબા વિષ્ણુનો રુઆબ. * * * નાની અમથી થાળી એમાં દોર્યો સ્વસ્તિક વચ્ચે ઘીની દીવી આંખને અજવાળે પંપાળી. * * * ( સુરેશ દલાલ )