(૧)
વજન
.
એક કોરા કાગળનું
વજન કર્યું…
પછી એ કાગળ પર
કવિતા લખી…
પછી ફરી તેનું વજન કર્યું…
પણ વજનમાં
કોઈ ફેર ન પડ્યો !
-સમજાયું કે
કવિતા વજન માટે નહીં,
સ્વજન માટે લખાય છે.
.
(૨)
ભ્રમ
.
મારી સહાયતા વગર
સીધી લીટી
દોરી શકાતી નથી.
-એવા ભ્રમમાં રાચતી
ઓ ફૂટપટ્ટી !
તારી મદદ
ન લેવાની શરતે જ
વર્તુળ દોરી શકાય છે.
.
(૩)
એમ માનવામાં લાભ છે
કંઈ ખોટ નથી,
કે સાંજ એ કંઈ
દિન-દરિયાની ઓટ નથી.
.
(૪)
હવાનાં સાવ પારદર્શક
વસ્ત્રો પહેરે છે,
છતાં સાંજ
મર્યાદાવાન
સન્નારી જેવી લાગે છે !
.
(૫)
કમભાગ્ય તો
સૂર્યોદયને પણ નડે છે !
-એના નસીબમાં
સાંજ નથી હોતી.
.
(૬)
અસ્તાચળના ઓશિકે
સૂરજને ઊંઘી જવાનો
ઢોંગ કરતો જોઈને
ક્ષિતિજ હસી પડે !-
-તે સાંજ !
.
(૭)
બધું સમજ્યાની ભ્રમણમાં અકળ સાંજે,
ચલિત થઈ નીકળ્યા ફરવા અચળ સાંજે !
ફુવારા વચ્ચે પણ પહેરી જ રાખ્યાં છે,
હતાં ઘડિયાળ વોટરપ્રૂફ સજળ સાંજે !
.
( મદનકુમાર અંજારિયા ‘ખ્વાબ’ )