મુઝકો ભી તરકીબ સીખા દે યાર જુલાહે

(સ્મરણ્પુણ્ય : ગુલઝાર)

.

બિચ બજરિયા બેઠા બારોબાર જુલાહે

વણવું ને ગણગણવું તે વેપાર જુલાહે

 .

વાણે વાણે શીદ વણવા વહેવાર જુલાહે

તાણે તાણે તીજ અને તહેવાર, જુલાહે

 .

રૂને બ્હાને રહ રહ પીંજો કાંતો રૂહને

લખચોરાશી કપાસના અવતાર, જુલાહે

 .

કસબ જૂઠ ને જૂઠો કારોબાર, જુલાહે

ભીતરમાં દેખું તો નિત ઈતવાર, જુલાહે

 .

કહે ચદરિયા, રહના તુમ હુંશિયાર, જુલાહે

રંગરેજનો રંગ બડો ખૂંખાર જુલાહે

 .

અષાઢ શ્રાવણ વણશે અનરાધાર અંતરે

શાળ ઉપર તું છેડ મિયાં મલ્હાર, જુલાહે

 .

રોજ તાંતણો તૂટે ને ગંઠાય ઘડીમાં

શીદ મરવાં ને ધરવાં નિત અવતાર જુલાહે

 .

ભોર ભયી રે, રંગ રૂપેરી દડી ઊખડી

વીંટી લે બોબિન પર બારેક તાર જુલાહે

 .

સૂઈ-ધાગે જો નિંદ સે જાગે, કરે પુકારા

જલ્દી કર, તું શીદ લગાડે વાર, જુલાહે

 .

આ ચાદરના ઘરાગ ? તો કહે, વરણ અઢારે

એ બ્હાને ઓઢે અઢળક એંકાર, જુલાહે

 .

કયા કપાસે સરજ્યું સૂતર કોણ સાળવી

ચિડિયા ચુગ ગઈ સુપનેકા સંસાર જુલાહે

 .

કક્કાને તેં સાવ સમેટ્યો અઢી અક્ષરમાં

મુઝકો ભી તરકીબ સીખા દે યાર જુલાહે

.

પંખીનો એ ધરમ : ગમ્યું તે ગુંજી લેવું

હમકો નાહીં પતા કૌન ગુલઝાર, જુલાહે

 .

( હરીશ મીનાશ્રુ )