મુઝકો ભી તરકીબ સીખા દે યાર જુલાહે
(સ્મરણ્પુણ્ય : ગુલઝાર)
.
બિચ બજરિયા બેઠા બારોબાર જુલાહે
વણવું ને ગણગણવું તે વેપાર જુલાહે
.
વાણે વાણે શીદ વણવા વહેવાર જુલાહે
તાણે તાણે તીજ અને તહેવાર, જુલાહે
.
રૂને બ્હાને રહ રહ પીંજો કાંતો રૂહને
લખચોરાશી કપાસના અવતાર, જુલાહે
.
કસબ જૂઠ ને જૂઠો કારોબાર, જુલાહે
ભીતરમાં દેખું તો નિત ઈતવાર, જુલાહે
.
કહે ચદરિયા, રહના તુમ હુંશિયાર, જુલાહે
રંગરેજનો રંગ બડો ખૂંખાર જુલાહે
.
અષાઢ શ્રાવણ વણશે અનરાધાર અંતરે
શાળ ઉપર તું છેડ મિયાં મલ્હાર, જુલાહે
.
રોજ તાંતણો તૂટે ને ગંઠાય ઘડીમાં
શીદ મરવાં ને ધરવાં નિત અવતાર જુલાહે
.
ભોર ભયી રે, રંગ રૂપેરી દડી ઊખડી
વીંટી લે બોબિન પર બારેક તાર જુલાહે
.
સૂઈ-ધાગે જો નિંદ સે જાગે, કરે પુકારા
જલ્દી કર, તું શીદ લગાડે વાર, જુલાહે
.
આ ચાદરના ઘરાગ ? તો કહે, વરણ અઢારે
એ બ્હાને ઓઢે અઢળક એંકાર, જુલાહે
.
કયા કપાસે સરજ્યું સૂતર કોણ સાળવી
ચિડિયા ચુગ ગઈ સુપનેકા સંસાર જુલાહે
.
કક્કાને તેં સાવ સમેટ્યો અઢી અક્ષરમાં
મુઝકો ભી તરકીબ સીખા દે યાર જુલાહે
.
પંખીનો એ ધરમ : ગમ્યું તે ગુંજી લેવું
હમકો નાહીં પતા કૌન ગુલઝાર, જુલાહે
.
( હરીશ મીનાશ્રુ )