અવકાશ – રાજેન્દ્ર પટેલ
એ ફેલાયેલો હોય છે
મારી ચોફેર, શર્ટની જેમ
અને છતાં પકડાતો નથી બટનની માફક.
*
એક વાર એક ખરતું પાંદડું ઊડતું ઊડતું
મારી ઉપર બેઠું
એની પાછળ પાછળ જાણે ઊતરી આવેલો
આખેઆખો એ,
પળમાં કરતો માટી અને મને એકાકાર
*
આંખમાં જાણે દૂરબીન બની
દૂર દૂર એને માંડ દેખે
ત્યારે ઘણી વાર જોવા મળે એની લીલા
અને આખેઆખું આભ ઊતરી આવે ભીતર.
*
એ જાણે
મારી અંદર વહેતો હોય શ્વાસ બનીને
અને કોષેકોષમાં એ વિસ્તરે છે
મારી અંદર
એટલે જ કદાચ એ દેખાતો નથી
છતાં અનુભવાય છે સતત.
*
વરસતાં ફોરામાં
અગણિત આકાશ ઊતરી આવે છે
મારા નાના આંગણામાં,
એમ એ ઊતરી આવે છે દરેક ક્ષણે
મારા પંડમાં.
*
એ છે
મારી અંદર એટલો જ મારી બહાર
છતાં એના અસ્તિત્વ માટે
મારા અસ્તિત્વનો લોપ કરવા
જીવું છું.
*
બાપાજી હવે નથી
બા પણ નથી
કાલે કદાચ હું પણ નહીં હોઉં
છતાં એ હશે આકાશની જેમ
અમારી સાથે
સદા.
*
હાથ લંબાવું હું દર્પણ તરફ
એમ એ હાથ લંબાવી ઊભો છે
મારી તરફ.
બસ
લંબાવું હાથ સહેજ
અને બધું એક…
.
( રાજેન્દ્ર પટેલ )