જિંદગી થોડાક પડછાયાઓ જેવી
ઊગતી તડકાની વચ્ચે
સાંજનો ભાર હળવો થાય એવી રાતમાં
સ્વપ્ન આંજી દોડતા રાખે દિવસભર
ઓનલાઈન વોટ્સઅપ હોઈએ
ત્યાં જ પકડાઈ જવાતું કોઈના મેસેજથી…
આવવો જોઈએ મેસેજ જેનો
એને કરવો પડતો સામેથી હંમેશાં
લાગણી ટચ સ્ક્રીન જેવી થઈ ગઈ છે
ખૂલવાનું હોય ત્યારે ના ખૂલે
ને ખૂલે તો ટેરવાને ન્યાલ કરતા સ્પર્શ જેવું
શ્વાસને ભેગા કરીને રોજ ગોઠવતો રહું છું
જોઈએ ત્યારે તરત મળશે જ એવું માનીને…
ખપ પૂરતી જીવવામાં
ચાના કપ પૂરતી થઈ છે જિંદગી…
ચૂસકી લઉં એ પહેલાં
હોઠને દાઝ્યા કરે છે…
ચાલ, પાછા તડકા વચ્ચે ઊગવાનો છે સમય…
( અંકિત ત્રિવેદી )
