કોના વિનાની સાંજ સામે મળી કે અમે ભાંગીને થઈ ગયા ભુક્કો ?
રસ્તા પર આમ તેમ ઊગ્યા અગાઢ કોઈ ઝેરીલા ધુમ્મસના ગઢ
ડૂબ્યું વહાણ ક્યાંક એવું કે આજ લગ જડ્યું નહિ ક્યાંય એનું સઢ
જર્જર થયેલ સાવ જીવતરમાં તંબાકુ ઠાંસીને બેઠો હો હુક્કો
કોના વિનાની સાંજ સામે મળી કે અમે ભાંગીને થઈ ગયા ભુક્કો ?
કલરવતાં પંખીઓ ચીસ લઈ આવ્યાં ને આંગણાએ આપઘાત કીધો
ફળિયાની ધૂળ છેક આભ સુધી ગઈ અને નક્ષત્રે ખાલીપો પીધો
જીવન અંધારું છે, અંધારું તણખો છે, તણખાને ઝટ્ટ દઈ ફૂંકો
કોના વિનાની સાંજ સામે મળી કે અમે ભાંગીને થઈ ગયા ભુક્કો ?
( જિગર જોષી ‘પ્રેમ’ )
