.

હે જીવનસ્વામી, હું દરરોજ તારી સંમુખ ઊભો રહીશ. હે ભુવનેશ્વર, બે હાથ જોડીને હું તારી સંમુખ ઊભો રહીશ.

 .

તારા અપાર આકાશ તળે વિજનમાં એકાંતમાં નમ્ર હૃદયે આંખમાં અશ્રુ સાથે હું તારી સંમુખ ઊભો રહીશ.

 .

તારા આ વિચિત્ર વૈવિધ્યસુંદર ભવસંસારમાં કર્મ-પારાવારને તીરે નિખિલ જગજ્જનોની વચ્ચે હું તારી સંમુખ ઊભો રહીશ.

 .

તારા આ સંસારમાં જ્યારે મારું કામ પૂરું થઈ જશે ત્યારે હે રાજેશ્વર, હું એકલો નીરવે તારી સંમુખ ઊભો રહીશ.

 .

* * * * * * * * *

 .

હે અંતર્યામી, રાત્રે સૂતાં સૂતાં હું વિચારી રાખું છું કે પ્રભાતમાં આંખ ખોલતાં તને હું પહેલાં જોઈશ.

 .

હે અંતર્યામી, જાગીને શુભ્ર પ્રકાશમાં બેસીને, પુલક સાથે તારે ચરણે નમીને, હું મનમાં વિચારી રાખું છું કે દિવસનાં કાર્યો, હે સ્વામી, હું તને સોંપીશ.

 .

દિવસના કાર્યો કરતાં કરતાં હું ક્ષણે ક્ષણે મનમાં વિચારું છું કે કાર્યને અંતે સંધ્યા સમયે હું તારી સાથે બેસીશ.

 .

હે અંતર્યામી, સંધ્યા સમયે હું ઘરમાં બેસીને વિચારું છું કે તારા રાત્રિના વિરામ સાગરમાં થાકેલા પ્રાણની બધી ચિંતા અને વેદના ગુપચુપ ઊતરી જશે.

 .

( રવીન્દ્રનાથ ઠાકુર, અનુ: નગીનદાસ પારેખ )