ભમરો મને મળી ગયો, બગીચાના દ્વાર પર.

તેનું બહાર નીકળવું અને,

મારું બગીચામાં જવું…

મને દ્વાર પર જ મળી ગયો.

અમે કોઈ વાર આમ જ મળી જઈએ છીએ.

કોઈ વાર એક ફૂલ, પર કોઈ વાર બીજા…

હું પાસે જાઉં ને ઊડી જાય.

ઘણીવાર વિચારું, શું કહેતો હશે એ ફૂલને !

ગુનગુન કરતો.

કોઈ વાર ગુલાબ સાથે,

કોઈ વાર મોગરા કે ચંપા સાથે,

તો કોઈ વાર એને…

કોઈ છોડની નાની નાની પાંદડી સાથે

કાંઈ ને કાંઈ વાતો કરતો જોયો છે.

અને એ પણ જોયું છે…

આ વાતો કરતાં કરતાં લેવા જેવું લઈ,

આપવા જેવું આપી, બાકીનું પાંખો ફફડાવી

ત્યાં જ ખંખેરીને એ નીકળી જાય છે.

એકંદરે એ બાગને મહેકતો રાખે છે

કોઈ ફૂલને ડંખ માર્યાનું

આજ સુધી મેં ક્યારેક સાંભળ્યું નથી

માણસને જ એ શા માટે ડંખે છે !

એ પણ આજ સુધી સમજાયું નથી.

( ચંદ્રકાન્ત નિર્મલ )