અસાડ આવ્યો હો સખી, કેમ કરી કાઢું દન;
નાથ નમેરા થઈ રહ્યા, હૃદે પડ્યાં રે રતન.
.
અસાડો રે ઘન ઉલટ્યો, માગ્યા વરસે રે મેહ;
વીજલડી ચમકારા કરે, વ્હાલે દીધો રે છેહ.
.
મોરના સોર સોહામણા, દાદુર બોલે રે જોર;
કોયલડી ટૌકા કરે, નાવ્યા નંદકિશોર.
.
રાત અંધારી ઊડે આગિયા, દેખી ઝળકે રે મન;
દીવડો દીસે બિહામણો, નાવ્યા જગના જીવન.
.
લીલા ચરણા અવનીએ ધર્યા, તરુવર ગેરગંભીર;
પંખીડે માળા રે ઘાલિયા, જ્યાં ત્યાં ભરિયાં રે નીર.
.
જોગીડા પણ પંથ પરહરી, બેઠા એક આસન;
રત્નાના સ્વામી રે શામળા, આવો જગના જીવન.
.
( રત્નો )
