અસાડ આવ્યો હો સખી, કેમ કરી કાઢું દન;

નાથ નમેરા થઈ રહ્યા, હૃદે પડ્યાં રે રતન.

 .

અસાડો રે ઘન ઉલટ્યો, માગ્યા વરસે રે મેહ;

વીજલડી ચમકારા કરે, વ્હાલે દીધો રે છેહ.

 .

મોરના સોર સોહામણા, દાદુર બોલે રે જોર;

કોયલડી ટૌકા કરે, નાવ્યા નંદકિશોર.

 .

રાત અંધારી ઊડે આગિયા, દેખી ઝળકે રે મન;

દીવડો દીસે બિહામણો, નાવ્યા જગના જીવન.

 .

લીલા ચરણા અવનીએ ધર્યા, તરુવર ગેરગંભીર;

પંખીડે માળા રે ઘાલિયા, જ્યાં ત્યાં ભરિયાં રે નીર.

 .

જોગીડા પણ પંથ પરહરી, બેઠા એક આસન;

રત્નાના સ્વામી રે શામળા, આવો જગના જીવન.

.

( રત્નો )