.
દરિયો ખારો છે કબૂલ,
પણ એમાં માછલીની ભૂલ
આંસુઓ આવી જાય છેક એવી રીતે…
ભીતરને કહેવાય કૈં લે, ખૂલ…!!?
.
માછલીઓ કે’, એમાં મારો ક્યાં વાંક કાઢો
ભીતરને મારવા ક્યાં બેસીએ તાળું,
આંસુ સાચવીને અમે ય રાખ્યાં’તા
એ તો વેદનાએ ફૂંક્યું દેવાળું
.
પણ એમ કરી ભીતર ખાલી જો થાતું,
તો આંસુનું આવવું વસૂલ
દરિયો ખારો છે, કબૂલ…!
.
કોઈ માણસના હોય કે માછલીના હોય
દોસ્ત,આંસુ તો આંસુ કહેવાય,
રડવું આવે ત્યારે રડી લેવાનું
એને પાણીની જેમ ના પીવાય….!
.
હૃદયના રસ્તેથી એ આંખોમાં આવે,
એનું ઠેકાણું નથી કૈં દૂર…
દરિયો ખારો છે કબૂલ…
.
દરિયાનું પાણી ને આંખોનું પાણી
બે ઉની ખારાશ તમે માપી જોજો
મારું માનો તો એકને હોઠે
ને એકને હૈયે મૂકી તમે ચાખી જોજો
.
આંસુનાં મોજાં ના હોય એ તો ટીપામાં હોય,
એનાં આવે ન કોઈ દિ પૂર…
દરિયો ખારો છે કબૂલ…!!
.
( એષા દાદાવાળા વ્યાસ )
Nice.
Nice.