કબૂલ – એષા દાદાવાળા વ્યાસ

.

દરિયો ખારો છે કબૂલ,

પણ એમાં માછલીની ભૂલ

આંસુઓ આવી જાય છેક એવી રીતે…

ભીતરને કહેવાય કૈં લે, ખૂલ…!!?

 .

માછલીઓ કે’, એમાં મારો ક્યાં વાંક કાઢો

ભીતરને મારવા ક્યાં બેસીએ તાળું,

આંસુ સાચવીને અમે ય રાખ્યાં’તા

એ તો વેદનાએ ફૂંક્યું દેવાળું

 .

પણ એમ કરી ભીતર ખાલી જો થાતું,

તો આંસુનું આવવું વસૂલ

દરિયો ખારો છે, કબૂલ…!

 .

કોઈ માણસના હોય કે માછલીના હોય

દોસ્ત,આંસુ તો આંસુ કહેવાય,

રડવું આવે ત્યારે રડી લેવાનું

એને પાણીની જેમ ના પીવાય….!

 .

હૃદયના રસ્તેથી એ આંખોમાં આવે,

એનું ઠેકાણું નથી કૈં દૂર…

દરિયો ખારો છે કબૂલ…

.

દરિયાનું પાણી ને આંખોનું પાણી

બે ઉની ખારાશ તમે માપી જોજો

મારું માનો તો એકને હોઠે

ને એકને હૈયે મૂકી તમે ચાખી જોજો

 .

આંસુનાં મોજાં ના હોય એ તો ટીપામાં હોય,

એનાં આવે ન કોઈ દિ પૂર…

દરિયો ખારો છે કબૂલ…!!

 .

( એષા દાદાવાળા વ્યાસ )

Share this

2 replies on “કબૂલ – એષા દાદાવાળા વ્યાસ”

Leave a Reply to ક્રિષ્ના Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.