જળની વચ્ચે હરીફરીને બેઠો છું,

કાગળ છું ને હવા તરીને બેઠો છું.

 .

સપનાંઓ સરનામાં શોધી આવી પહોંચ્યાં,

મીંચી બન્ને આંખ, ડરીને બેઠો છું.

 .

સાત અશ્વ ! રણઝણતો રથ લઈ આવી પહોંચો,

હવે ખોળિયું ખાલી કરીને બેઠો છું.

 .

ધક્કો મારી ધુમ્મસને ખેસવશું ક્યાંથી ?

હું હાથ ઉપર બસ હાથ ધરીને બેઠો છું.

 ,

ખાલીખમ ‘ઈર્શાદ’ હતું મન મારું, તે-

તારાઓની સભા ભરીને બેઠો છું.

 ,

( ચિનુ મોદી )

આ પાર જવું છે કે હજી પાર જવું છે,

નક્કી જ કરી લઈએ કે મઝધાર જવું છે.

 .

છે વીજકડાકા અને ઘનઘોર ઘટાઓ,

કિન્તુ જો જવું છે તો ધૂંવાધાર જવું છે.

 .

કુર્નિશ ન બજાવી કદી સજદોય ન કીધો,

ચાદરને લઈ સાથ કો દરબાર જવું છે.

 .

આકાશના સૂરજ તને નવ ગજના નમસ્કાર,

અંધારથી આવ્યો છું ને અંધાર જવું છે.

 .

રૂંધાય છે શ્વાસો અને ભીંસાય છે છાતી,

દરવાજો ઉઘાડો ને જરા બહાર જવું છે.

 .

બીજું તો કશું મારી ન મુઠ્ઠીમાં સમાશે,

સ્વપ્નાંઓના ટુકડા લઈ બે ચાર જવું છે.

 .

વહાલાને જો મળવું છે તો લઘરા નથી રહેવું,

નખશિખ લઈ ઝળહળ થતાં શણગાર જવું છે.

 .

( ભગવતીકુમાર શર્મા )

બોલ બોલ ના કર

તારા અજવાળાને બોલવા દે યાર, આમ શબ્દોને છોલ છોલ ના કર

વાણીને મોકલી દે તીરથની જાતરાએ

સાધવાને સાચો સંવાદ

જાતરાથી વળતામાં નક્કી લઈ આવશે

મૌન સમો મીઠો પરસાદ

શબ્દોના બીન ભલે વાગે ચોપાસ છતાં નાગ જેમ ડોલ ડોલ ના કર

બોલ બોલ ના કર

અનહદના અર્થો મેં ઓળખવા માટે

તું છોડી દે સરહદના માપ

ભીતરી ખજાનાના દર્શન કરાવવાને

આંખોને અવસર તો આપ

અંતર તો અત્તરની બાટલી છે ભાઈ, તું આખો દિ ખોલ ખોલ ના કર

બોલ બોલ ના કર

( મુકેશ જોષી )

હું બહાર આવી રહી છું

શોકના દરિયામાંથી,

અનેક મૃત્યુની દિલગીરીમાંથી,

કરુણતાની અપરિહાર્યતામાંથી,

ગુમાવેલા પ્રેમમાંથી,

વિનાશના ભયાનક વિજયમાંથી.

હું જોઈ રહી છું,

જીવન, જે જીવવાનું છે,

હાસ્ય, જે હસવાનું છે,

આનંદ, જે માણવાનો છે,

પ્રેમ, જે સિદ્ધ કરવાનો છે.

છેવટે હું શીખી રહી છું

જીવનનો મહાવિજય.

 .

( માર્જોરી પાઈઝર, અનુ. જયા મહેતા )

કેવાં તોફાની પાણીમાં હું તરી રહી છું

છેલ્લા કેટલાક મહિનાઓથી !

હું જાણતી નથી કે કિનારે પહોંચીશ

કે વચ્ચે જ ડૂબી જઈશ.

હૃદય અને આત્માના કેવા ઝંઝાવાત મેં સહ્યા છે,

ફંગોળાઈ છું અહીં-ત્યાં;

કેટલીયે વાર હતાશામાં,

આ બધી વ્યથા ને આંધીને કારણે

મેં બધી જ આશા છોડી દીધી હતી

અને છતાં, ભાંગી પડેલી ને થાકેલી,

અનિશ્ચિત, હલી ઊઠેલી પણ હજીયે આખેઆખી,

હું લંગડાતી લંગડાતી, આશ્રય ને મરમ્મત માટે

બંદર તરફ જાઉં છું.

( માર્જોરી પાઈઝર, અનુ. જયા મહેતા )