રોજ સવારે

મારી બારીમાંથી આવી જાય છે

એક આકાશનો ટુકડો

સોનેરી તડકો લઈ

 .

તો વળી ક્યારેક

એના આસમાની તરંગોમાં

તરતાં વાદળોમાં

હું ખોવાઈ જાઉં છું બની મત્સ્યકન્યા !

 .

આ રમત થોડા દિવસ ચાલતી રહી.

 .

પછી મને થયું,

મારી બારી થોડી મોટી હોય તો ?

અને હું ખેસવતી ગઈ રોજ

એક એક ઈંટ

વિસ્તરતી ગઈ મારી બારી

પ્રસ્તરતું ગયું મારું આકાશ

 .

અને

 .

મને ખબર જ ન રહી

કે ક્યારે

આકાશ સમાઈ ગયું બારીમાંથી

મારા ઘરમાં

અને હું

ફેલાઈ ગઈ

અવકાશમાં !!!

 .

( માલા કાપડિયા )