ઊગી હતી એક વાર અવકાશમાં,
ના આથમી એ સવાર, અવકાશમાં.
વાતાવરણ રંગ-ઢંગ બદલે ભલે,
ના તેજ, ના અંધકાર, અવકાશમાં.
વાદ્યો બધાં મૂક, મૂક વાચા કરી,
મનના બચાવ્યા વિચાર અવકાશમાં.
છે ખાલીખમ પણ વિશાળ સૌથી વધુ,
સાથે કરીએ વિહાર અવકાશમાં.
અંજળ હશે તો મળીશું, કોઈ ખૂણે,
પાંખો ફરીથી પસાર અવકાશમાં.
અસ્તિત્વનો સૂનકાર બ્રહ્માંડમાં-
તો ક્યાં ગયો ઓમકાર અવકાશમાં ?
અંતે મને એક યાન, સમજી-ગણી,
લેતો જજે આરપાર અવકાશમાં.
( હર્ષદ ચંદારાણા )