ન વીજ ચમકી
ન ગડગડાટ થયા
ન પવન ફૂંકાયો
ન વરસ્યું આકાશ સાંબેલાધાર
ને તોયે તણાઈ ગયું વિશ્વ આખું ? !
અહીં ત્યાં સર્વત્ર બધું
ઉજ્જડ વેરાન.
ઝૂલતી ખુરશી પડી છે
સ્થિર
ખાલીખમ
તાકી રહી છે ચાર આંખો
કોરીધાકોર
સૂમસામ ઓરડા.
ઘર જાણે
આખેઆખું ઊભું ઊભું જ
સુકાઈ ગયેલું ઝાડ !
( જયા મહેતા )