મરતા – જીવતા

ઊઠતા – પડતા

દરેક હથોડા પાસે જાણે

બચવા માટે કરગરતા…

સંબંધોની વારતા !

 .

વારતા રે વારતા

ભાભા ઢોર ચારતા

એક હતો છોકરો

ન જાણે કોઈ એનું નામ

ન ગામ કોઈ,

ન ઠામ…

 .

દૂરદૂરથી આવતો-

એક ગુલાબનું ફૂલ આપી

છોકરીને સમજાવતો !

ને,

છોકરી કાયમ સમજી જ જતી,

કે

સમજવાનો પ્રયત્ન તો કરતી, કમસે કમ !

 .

એક દિવસ રિસાણી,

સમજણના બોજે ભીંસાણે….

શ્વાસે શ્વાસે બોજ લઈને,

દોષનો ટોપલો રોજ લઈને,

દોડી આગળ….

આગળ… આગળ ને આગળ.

 .

છોકરી ગુલાબનું શોધે ફૂલ !

સપનાંઓના ડબ્બા ગુલ !

હાથ જોડી,

ઘૂંટણ તાણી માગ્યા કરે એ રહેમ…રહેમ…

પાછળ બધું હેમખેમ

જેમ હતું એમનું એમ

તૂટી પડ્યો સઘળો વહેમ.

 .

પણ, છોકરો જેનું નામ-

અજબ એનું કામ,

ન ઠામ કોઈ, ન ગામ…

વાપરી જાણે બધાં પ્યાદાં

દંડ-ભેદ, સામ ને દામ.

 .

ઊઠે હથોડા – પડે હથોડા

વાગે ચાબૂક ઊછળે ઘોડા

હાથી- ઊંટ – દિવાન ને રાજા….

જીતતા ને હારતા,

અંદરોઅંદર મારતા.

 .

જાતે બિછાવેલી બાજી-

જાત સામે હારતા.

એક બીજાની સામે લડતી

સોગઠીઓ ને વારતા-

વારતા રે વારતા.

 .

જીવતા – મરતા

મરતા – જીવતા

ઊઠતા- પડતા

દરેક હથોડા સાથે

જાણે બચવા માટે કરગરતા…

સંબંધોની વારતા !

 .

( કાજલ ઓઝા વૈદ્ય )