સર્વકાલીન એક વિસ્મય મોકલું છું,
હું તને તારો જ પરિચય મોકલું છું.
.
ઝંખના લે ! એક જળમય મોકલું છું,
મન કનેનું પાત્ર અક્ષય મોકલું છું.
.
તું જ હોંકારો છે આ હોવાપણાનો,
હરપળે ડંખેલ સંશય મોકલું છું.
.
આજ આ વરસાદ તારા નામનો છે,
જે કંઈ દેખાય તન્મય મોકલું છું.
.
આંખ જ્યાં મીચીશ ત્યાં “મિસ્કીન” મળશે,
એક-બે સપનાંનો અન્વય મોકલું છું.
.
( રાજેશ વ્યાસ “મિસ્કીન” )
છે અઢી અક્ષર એ અક્ષર મોકલું છું,
સાત ઊછળતા સમંદર મોકલું છું.
.
રાતભર વાગે એ જંતર મોકલું છું,
પાંપણે પોંખેલ ઝરમર મોકલું છું.
.
આપણી વચ્ચેનું અંતર મોકલું છું,
બે’ક છે પ્રશ્નો અનુત્તર મોકલું છું.
.
સેંકડો સૂરજ કમળની જેમ ઊગે,
એ જ સ્મરણોનું સરોવર મોકલું છું.
.
કોણ સમજાવી શકે તારા વિશે કૈં ?
વાટ જોતાં આંખ, ઉંબર મોકલું છું.
.
આ વળી કેવી ઊલટ મિસ્કીન મનને,
જે કંઈ સુંદર-અસુંદર મોકલું છું.
.
( રાજેશ વ્યાસ “મિસ્કીન” )
ક્યાં જશે આ પ્રાણ અન્તરિયાળ કે રોકા જરી,
લાગણીઓ પર મુકાશે આળ કે રોકા જરી.
.
કોણ લે તારા વગર સમ્ભાળ કે રોકા જરી,
દુ:ખ હજુ છે સાવ ન્હાનું બાળ કે રોકા જરી.
.
કેટલો ચાલે છે કપરો કાળ કે રોકા જરી,
તું થકી છે પંડની કૈં ભાળ કે રોકા જરી.
.
‘આવજે ‘કહેતાં પડે છે ફાળ કે રોકા જરી,
આ ક્ષણો છે પારધીની જાળ કે રોકા જરી.
.
નીકળી જાજે પરોઢે સાવ ઠંડે વાયરે,
છે દસે દિશામાં ઊઠી ઝાળ કે રોકા જરી.
.
શક્ય છે કે કાલ પસ્તાવો જ કરવાનો રહે,
આજનું એકાન્ત છે વિકરાળ કે રોકા જરી.
.
કે ફરીથી કઈ રીતે ને ક્યાં હશે મળવું લખ્યું?
ખૂબ ઝડપી છે જીવન-ઘટમાળ કે રોકા જરી.
.
( રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ )
કોઈ મારું ન થયું કોઈ સંબંધો ન તૂટ્યાં,
ડાળખી સાવ લીલી રહી અને પર્ણો ન ફૂટ્યાં.
.
કોઈ ગોફણના જાણે હોઈએ અમે પથ્થર,
ક્ષણોના હાથમાંથી રોજ એ રીતે છૂટ્યાં.
.
લો આવજો મલશું સ્મરણના મેળામાં,
એક તો દૂરનાં સગપણ અને અંજળ જ્યાં ખૂટ્યાં.
.
ખબર ન રહી કે આરપાર જઉં છું વીંધાતો,
ફૂલ આવેશમાં આવીને કેટલાં ચૂંટ્યાં?
.
ભરીને ખોળામાં એની કરચ ગણું સપનાં,
એના હાથેથી જે મિસ્કીન આયના ફૂટ્યા.
.
( રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ )
ફરતી કાંટાળી વાડ કરે,
સગપણ આવાં પણ લાડ કરે.
.
બાળક જેવું આ સૂનું મન,
સાંઠકડી રોપી ઝાડ કરે.
.
ક્યારેક નરી આ એકલતા,
ટોળાં જેવી રંજાડ કરે.
.
તું ફૂલ હશે ભૂલી જઉં છું,
ઝરણાં વ્હેતાં તો પહાડ કરે.
.
મિસ્કીન ઊંચાઈ માપ નહીં,
શું બાવળ કે શું તાડ કરે.
.
( રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ )